O ich powodzeniu przede wszystkim decyduje animacja zawierająca się w prostocie schematycznego obrazu graficznego, który nie tylko idealnie opisuje bohaterów, ale i pozwalała na łatwe odczytywanie ich stanów emocjonalnych. Dzisiaj, po odkryciach Ramachandrana wiadomo, że rysunek zawierający kluczowe elementy obiektu jest przez mózg szybciej rozpoznawany niż jego fotografia. Poza tym warto przypomnieć, że dzieci mają wrodzoną tendencję do symbolicznego ujmowania rzeczywistości, co szczególnie ujawnia się w ich schematycznych rysunkach (np. domu), zatem taki sposób prezentowania animacji, jaki wybrali autorzy tych filmów, odpowiada małym odbiorcom.
Nie bez znaczenia jest także fakt, że zaprezentowany wzór graficzny przełamywał powszechnie obowiązujący ówcześnie disneyowski styl rysunku, który powtarzany stał się sztampowy, by nie rzec – banalny. Jednocześnie rysunki Bolka i Lolka nawiązywały do kubistycznego malarstwa, w tym szczególnie do malarstwa Tadeusza Makowskiego, kompatybilnie przystawały do panującego abstrakcjonizmu, utożsamiały duch nowoczesności. Również i dzisiaj oddają klimat temporalnej rzeczywistości, ponieważ w różnorodności stylów wyróżniają się kwintesencją wybranej formy przekazu graficznego.
Prostota wyrażająca się w oszczędności środków wyrazu współgra z fabułą, której podstawową cechą jest promowanie kreatywności, czego ilustracją jest np. możliwość przeistoczenia się Bolka czy Lolka w rycerzy przy pomocy kilku prostych rekwizytów, takich jak stare wiadro, garnek, kij itp. Czyż właśnie w ten sposób nie bawią się dzieci? Używając symbolicznych przedmiotów wcielają się w bohaterów, z którymi identyfikują się w zabawach „na niby”.
Zatem filmy te odzwierciedlają dziecięcy sposób poznawania i rozumienia świata; przedszkolak bawi się używając symbolicznych przedmiotów, świat realny tworzy jedną całość z jego fantazją pozwalającą łamać mu wszelkie fizyczne czy czasowe bariery. Jednocześnie schematyczne przedstawienie postaci umożliwia jednoznaczne odczytywanie podstawowych emocji występujących u bohaterów, które towarzyszą podejmowanym działaniom.